Het mysterie van de sleutel

Dag 1 zit er al op.
Wauw, wat een dag...
Om te beginnen hebben we een boel transportmiddelen getest: met de auto naar zaventem, het vliegtuig op naar Madrid, een monorail naar de andere kant van de terminal, een bus om ons vliegertje te zoeken (in het midden van de tarmac, een piepkleine jet) en tenslotte een mini bus naar het hotel.
Dan dat hotel, het is echt 1001 nacht, met schitterende mozaieken, lage tafels, mooie stoeltjes...
Aan de receptie kregen we de sleutel, een echte ouderwetse gigagrote sleutel, zo eentje waarmee je gerust aan gewichtheffen kan doen, er was echter een klein probleem met dat grote ding, je kreeg er geen deur mee open, niet het grote slot en nog veel minder het kleine slotje, euhm... klein slot? Blijkbaar zat er onder de magnetische kaart (voor electriciteit weet u wel) nog een kleintje verborgen, zo eneke dat u en ik ook thuis hebben, en waarmee de deur vlotjes openging (behalve het onderste deeltje dan, maar dat hoort u later wel eens).

De kamers, die zijn gewoon sprookjesachtig, maar dan wel in een meisjesdroom: roze en paars muren, hemelbedden met een gouden baldakijn, rieten stoeltjes, noem maar op.
We hebben een paar uur in en aan het zwembad gehangen, met de overburen kennis gemaakt en op het Jemaa el Fnaa plein hebben we gegeten, de Marokkanse variant van het Hof Van Cleve, vindingrijk zijn ze hier wel, en wereldburgers precies toch ook.

Uitspraak van de dag: he kijk, die mevrouw is verkleed....