En toen was ie weg...

Vandaag begon onze feitelijke "trektocht", met de auto van Marrakech naar Ait Ben Haddou, het Atlasgebergte door.
We konden netjes op tijd vertrekken, Marrakech centrum is vrij hectisch, maar eens op de grote baan viel het allemaal wel mee. Alhoewel: Marrokanen en verkeersregels, das een combinatie apart.

200 kilometer, zo ongeveer, de eerste 150 heel toeristisch: winkeltjes, resto's, stenenverkopers, zo om de 700 meter kwam je ze tegen. Tot het moment dat een mens honger krijgt en aan eten begint te denken, geen boetiek meer te bespeuren... 2 of 3 verlaten Kasbahs geprobeerd en uiteindelijk in een klein cafeetje anex winkeltje anex restaurant toch aan een authentieke en lekkere Tajin geraakt.





Bij aankomst uiteraard eerst het zwembad verkend, de zon lijkt hier verdwenen, we konden dus een fijne wandeling maken, richting oude Kasbah, op zoek naar een (liefst plaatselijk) eettentje.

Er waren er niet veel open, de keuze was snel gemaakt. Een vriendelijke man kwam ons bestellen, om vervolgens... het huis uit te hollen??? De brave man liep recht naar de superette, inkopen doen voor zijn gasten... Verser kan niet, vermoed ik.

Uitspraak van de dag: Is het bij u gelukt, om het recht in dat gat te doen?
(Kinders tegen elkaar na een bezoek aan de plaatselijke toiletten)