Einde deel 1

Het zit erop, de 2 weken zijn voorbij gevlogen. Nog een laatste blik op het sprookjesachtige Marrakech en dan het vliegtuig op, richting Madrid om te beginnen.


De juffrouw aan de balie had er geen zin in, en boekte onze stoeltjes verspreid over het hele toestel. Gelukkig zat het vliegtuig(je) niet vol en konden we bij elkaar zitten.
Korte stop in Madrid, even iets eten (we missen de Tajines nu al!) en dan richting Brussel. De laatste vlucht was vrij turbulent, dwars door een onweer (brrr), maar we zijn er veilig geraakt.

Nog vlug de valiezen ophalen, oei... de valiezen... Na eindeloos wachten blijkt er eentje vermist. Laat het nu juist de valies met de knuffels en de souveniers zijn. Hopelijk nog ergens in Spanje en niet naar de andere kant van de wereld...

Al bij al zijn we goed thuisgeraakt, hebben we enorm genoten van Marokko en alles wat het te bieden heeft.
De plannen beginnen ook al te komen om is terug te keren om een ander deel van het land te doen. Met een beetje geluk... (of zoals ze in Marokko zouden zeggen: inshallah...) :-)

PS: de valies is boven water en onderweg naar ons. Oef!

Aladdin

Nogmaals vroeg uit bed vandaag, we keerden terug naar het begin: Marrakech.
Een kleine drie uur onderweg met de toeristenbus. Inderdaad, een bus vol toeristen, voordeel is dat die in vrij goede staat zijn, dus de motor hoeft niet verlucht te worden tijdens het rijden en aangezien de airco werkt kan de deur dicht blijven :-)
Een vlotte tocht gehad en op de middag even afgekoeld in het zwembad en bijgepraat met de Nederlandse vriendjes.

Belofte maakt schuld, kent u die? Inderdaad, we hadden onze kinders beloofd dat ze de laatste dag een cadeautje uit de soeks kregen (en dan was er nog een belofte...). Vol enthousiasme zijn we de Medina ingedoken. Voor elke een paar babouchen (typisch Marrokaanse pantoffeltjes) en een houten doosje. Nu moet u weten dat die van ons niet snel iets vergeten. Dus ook de nieuwe henna tatoe (op het been nu) kwam er.

Wij hadden best nog zin in een cadeautje voor thuis. Ze hebben hier prachtige handgemaakte lampen, in metaal en alle kleuren glas. We hebben ons laten verleiden door een metalen exemplaar (glas zagen we niet zitten om te transporteren...). Wat een keuze, volgende keer komen we misschien best per mini bus ;-)
We hebben het nog niet geprobeerd, maar het zit er aan te komen: is goed over de lamp wrijven, je weet nooit dat er een geest te voorschijn komt...

Mojito

Vandaag toch vroeg uit bed, we hadden een "eco wandeling" op de planning staan.
Met een minibusje werden we, samen met een gids, een kleine 25 kilometer landinwaarts afgeleverd waar we een oase en de plaatselijke landbouw even van dichtbij gingen bekijken. We passeerden lokale boeren, bekeken de irrigatiesystemen (ingenieus!), zagen hoe molenstenen gemaakt werden (met de hand!) en kregen nog wat extra uitleg over de araganbomen en wat je er allemaal mee kan.



Laatste halte was een pottenbakker, een echte kunstenaar die toch wel in zeer primitieve omstandigheden leeft en werkt. Toegegeven, we waren onder de indruk...
De dag hebben we, nog maar eens, afgesloten in de medina en de souks van Essouira, we vonden een klein restaurantje met uitstekende bediening en een prima kaart. Als aperitief dronken we ... Mojito... Maar dan wel de Marrokaanse variant: sprite, limoen, water, citroen en
een hoop munt :-)

Wij onze aperitief, de kinders hun dessert: een plaatselijk gebakje, smaakt naar kokos, is knalroze en mierzoet. Tsja...

 
Morgen alweer onderweg, terug naar Marrakech, onze allerlaatste halte...
Hoe ging het weer, van die mooie liedjes... ;-) 

5 op een rij

Veel zon, weinig wind en een groot zwembad. Wat heeft een mens meer nodig.
De eerste en enige echte "rustdag" vandaag: geen plannen, geen uitstappen, niets moet, we zien wel waar we uitkomen...
Na zowat 4 (of 5 :-) ) uur aan het zwembad te hangen, te lezen, spelletjes te spelen,... zijn we langzaam richting Medina  getrokken, op zoek naar een restaurantje. (nog steeds niet evident om dit voor donker te vinden, nog steeds Ramadan...). Enkele steegjes verder hadden we prijs: iets klein maar redelijk in orde, aanbevolen door trip advisor zelfs. Enige nadeel van de aanbeveling: overspoeld door Hollanders (volgende keer even nadenken voor we die aanbevelingen volgen...).
Een typisch Marrokaans tentje, dat wel: lage tafeltjes en bankjes, tapijten overal waar je kijken kon. De chef moest nog vlug boodschappen doen, op basis van onze bestelling, maar het eten was best ok.
Morgen opnieuw op stap, een ecotrip dan nog wel. We zijn benieuwd...

Steegjes

Lekker wat uitgeslapen, om dan te zien dat er veel minder wind stond dan de voorbije dagen: zwembadweer! Toch voor even althans...

Tegen de middag gingen we op pad, voor onze eerste afspraak.

We glipten door steegjes die je anders zelden vrijwillig betreedt, niet dat Ali Baba er met zijn rovers inzat, maar die wat groezelig aandeden, voornamelijk bewoond werden door zwerfkatten en niet echt fris roken (en dat is wel heel zacht uitgedrukt...). Het was links, rechts en weer rechts, of was het toch links...

We zagen een bordje, wisten dat we juist waren (oef) en stapten de dikke metalen deur door, om vervolgens, een zalige geur waar te nemen met de gekende natuurgeluiden op de achtergrond. Einddoel van vandaag: een echte Marokkaanse Hamam. Beetje stomen, gescrubd worden (zeg je dat zo?), nog meer zweten, baden, douchen, relaxen,... we konden het smaken.

Bijna 2 uur later slenterden we, helemaal relaxed, verder de medina door.

Op naar een volgend avontuur :-)

Jaloers

De dag begon loom. We hoefden nergens heen, doel was het rustig te houden. Heel rustig zelfs.
Een uitgebreid ontbijt (inclusief fruitbuffet, vers geperst fruitsap, pannekoeken,...) en alles in overvloed, ook voor de langslapers!

Van de ontbijttafel ging het richting zwembad, er waren er al 2 aan het zwemmen, daar konden we wel bij, toch?

Helaas, de straffe wind maakte dat we snel weer binnen waren, een trui aantrokken en naar de haven slenterden. De laatste vissers waren hun vangst ter plaatse aan het verkopen, op een karretje, een plankje, een zeiltje, in een emmer... Het rook er naar zee, en vis (die al een tijd in de zon ligt) :-)
We zijn de soeks in getrokken (in de zon, uit de wind), hebben pizza gegeten, rondgehangen en plannen gemaakt voor de komende dagen.

Langs de waterlijn op het strand zijn we teruggekeerd (een ijsje en roze cocoscake later) richting hotel. Het moet gezegd: langs buiten een ordinaire vierkante blok, die niet echt aanspreekt. Maar binnen oh zo fijn ingericht. Alles rond een centrale binnenplaats met de mooiste Marrokaanse lampen die je vinden kan (we zijn al aan het testen welke in de valies passen).

's Avonds hebben we de hotelkeuken getest: languit op kussens in de zetel wachten tot de plaatselijke keuken op je schoot gebracht wordt. Ik denk dat jullie jaloers mogen zijn...

Van 50 naar 25...

Een laatste dagje onderweg: van Taroudant naar Essouira, ongeveer 300 kilometer, we konden rustig beginnen.

Eerst nog even rondgeslenterd in de tuin van het Paleis: prachtige flora, jammer dat het beetje vervallen is (maar zo eigen aan Marokko).

De reis verliep vlot, de weg was volledig geasfalteerd, enige obstakel vandaag waren overstekende kuddes.

We beginnen het ook gewoon te raken, ons middagmaal bijeen rapen: op een plaatselijk marktje slaan we een fruit en brood voorraad in om de dag door te komen. (pas geplukte bananen, verser vind je ze niet).

In Essouira hebben we de auto ingeleverd, gedaan met rondtrekken: we gaan het nog missen, hier rondreizen... 

Grote aanpassing is de temperatuur (het is hier zonnig, maar slechts 25 graden, als je uit het binnenland komt is dat even schrikken, we zijn zo'n 50 graden gewoon), maar ook het toerisme, wij zijn niet langer de attractie voor de plaatselijke kinders. Voordeel hiervan is dat er ongelooflijke keuze is uit eet en drink gelegenheden, alles is open, en ze serveren hier echt zacht brood, we zijn onder de indruk! (waar een mens na zo'n woestijnavontuur al niet gelukkig mee is nietwaar)

Voorlopige planning? Die is er nog niet. Genieten van de omgeving, de soeks induiken, hamam zoeken,  zwemmen, misschien is wandelen,... we zien wel wat we tegen komen.

Dakar

Vandaag heel vroeg opgestaan om na het ontbijt direct te kunnen doorrijden richting Taroudant, kleine 400 kilometer verder. De GPS kende niet alle banen, maar we hadden er vertrouwen in, er stonden toch richtingaanwijzers? Helaas, deze keer had de GPS gelijk… Waar er eerst nog een bord stond dat werken aangaf was iets verder de weg “weg”. Wat kiezels en stof (en dat in de bergen…) Maar ah, als de taxi's er rijden, waarom wij dan niet. En oef een kleine 30 kilometer verder was er opnieuw iets dat op asfalt leek J

Sinds woensdag is het hier Ramadan. Niemand neemt het ons kwalijk als wij overdag wel eten, alleen moet je er rekening mee houden dat er gedurende de dag niets open is en het meestal behelpen is. Deze keer hadden we echter reuze geluk: een prachtige auberge/resto in Taliouine (Safraanstreek) ons getipt door de Trotter reisgids.

We hebben wel meer naar Trotter geluisterd vandaag. In Taroudant zelf, een onooglijk kleine cocktailbar gezocht (en gevonden) waar ze de beste fruit cocktails serveren die je je maar kan bedenken. Er is geen kaart: je bestelt “een sapje” en ziet wat je krijgt. Toegegeven, het zag er nogal, euhm, apart uit, maar… het was ongelooflijk …

Om af te sluiten zijn de kinders nog even in ons prive zwembad gedoken. Jaaa… het is hier echt een chique hotel. Gebouwd in een oud paleis: ruime kamers, met tv, airco, salon,…

We zijn al benieuwd naar het ontbijt van morgen. Misschien jammer dat we hier maar 1 dagje zijn: morgen rijden we door naar de kust. 

Storm

Gisteren begon de dag langzaam, om 13u hadden we afspraak met de "kamelenmannen". Dus 's ochtends Zagora even verkend, een klein en rustig stadje, waar weinig te beleven valt.
Iets na 13u kregen we "het programma" van ...de hoteleigenaar. Efficiëntie in Marokko, tsja...
Na beetje zwembad hangen konden we op weg: nog een eindje rijden richting het woestijndorp (dendermonde is een grootstad vergeleken met dit dorp) om dan, eindelijk, met de dromedarissen de echte woestijn in te trekken. Heuvels en zand, zover je maar kijken kan, buiten het gekwek van onze kinders niets te horen, echt helemaal niets.

Een uur, of misschien zelfs twee later hadden we een tentenkamp bereikt. We hadden onze jeugd al voorbereid op een primitieve nacht, maar niets was echter minder waar: wat zonnepanelen voorzagen alles van electriciteit en licht, er was proper sanitair met echt werkende toiletten, nette bedjes,...
Het begin van een lange avond in het zand :-)

Uitgebreid thee drinken, omgeving verkennen, en na zonsondergang genieten van een uitstekend 3 gangen menu. Voor de kinderen: een mega zandbak om in te spelen, tot in de late uurtjes.
Verhalen vertellen, muziek, sterren kijken, echt een sprookje. Maar...
Even plots als de sterren gekomen waren verdwenen ze ook achter de wolken, gevolgd door een heuse zandstorm. De kampbewaarders hadden hun handen vol om alles binnen te dragen en tenten en luifels extra vast te maken. Zelfs in onze bivak stoof het zand nog duchtig rond, wauw!
Enkele uurtjes later, de wind leek alweer verdwenen (samen met onze sporen) was er weer zon, beetje verstopt, maar om 5u 's ochtends al behoorlijk warm.
Een fantastisch gevoel om dan de duinen op te klimmen en van het uitzicht te genieten.

De dochters namen met plezier hun avondactiviteit weer op: in het oneindige zand verder spelen.
Een kort en stevig ontbijtje later werd de terugtocht aangevat. Nog geen 8u, een indrukwekkende stilte, en al echt heet, wat een ervaring...
De rest van de dag bestond uit wat luieren, afkoelen in het zwembad en de toch van morgen voorbereiden (400 km rijden morgen, richting Taroudant).

PS: de echte nomaden rijden op paarden, niet op dromedarissen, wij weten nu waarom....

Een wereld van verschil

Opnieuw een eindje rijden vandaag, van het kleine Ait Ben Haddou naar het zuidelijke Zagora, kleine 200 kilometer over een, voor de GPS, onbestaande weg.
Al heel snel hadden we gezelschap: een Berber op zoek naar een lift, het is Ramadan, dus rijden er zo goed als geen bussen, en ah, een plaatselijke gids kan nooit kwaad.

TV aan het kijken, vroeg de man verbaasd, wijzend op de iPhone/GPS in mijn hand, huh, TV? We hebben dus uitgelegd dat dit een soort van modern kompas is. De weg ging door vrij desolaat gebied, een stenen woestijn eigenlijk. Enkele kilometers verder was het onze beurt om verbaasd te zijn: kijk zei de brave man, die mens doet eigenlijk dezelfde job dan jou (eerlijk, ik kon in de verste verte geen bureautje bespeuren): die gaat in de woestijn op zoek naar planten om dan te verkopen. Ah, ok...
Op onze vriend zijn eindbestemming hebben wij een glaasje thee gedronken om vervolgens de weg verder te zetten, dwars door de Draa (dadel) vallei. Een prachtig zicht op het landschap.

Hier ter plaatse valt er weinig te beleven, door de vasten ligt het publieke leven overdag zo goed als stil: iedereen "hangt" ergens in de schaduw, nu niet dat wij daar last van hebben, wij hangen ons met plezier aan het zwembad. Lunchen is hier echter geen probleem, van kinderen (en toeristen) wordt niet verwacht dat ze meevasten. Al stelt iedereen het op prijs dat we het sober houden en binnen eten.

En... we hebben ons al klein beetje voorbereid op onze tocht van morgen.

PS: voor onze "vaste" fans: morgen geen blogje, wegens geen internet in de woestijn ... SPANNEND...

Visite

Van het drukke, bruisende Marrakech zijn we in een ontiechlijk klein dorpje beland, wat een verschil!

Na het ontbijt hebben we de halve wereld gezien, ttz: de filmstudio’s van Ouarzazate waar scenes uit Cleopatra, Gladiator, The Alchemist, Asterix en Obelix, Kundun, Atlantis… opgenomen zijn. Alles zo goed mogelijk nagebouwd… in plaaster en hout J

   

Het zwembadbezoekje duurde heel kort, wegens ijskoud water… We hebben de rest van de Kasbah verkend: huizen uitgehouwen uit de rotsen, enkele nog bewoond, andere zijn filmdecor geworden. Het hoogste punt, een onbewoond huis, heeft een fantastich uitzicht, ondanks de wolken konden we kilometers ver kijken.

Onaangekondiged, maar niet geheel onverwacht hebben we ook bezoek gekregen vandaag: een kakkerlak die even fijn hallo kwam zeggen, uiteindelijk is het beest ook weer netjes vertrokken, geen idee langs waar

(foto’s zullen we jullie besparen, alhoewel, zo erg was dat niet) J

Voor de locals was het vandaag de eerste dag van de Ramadan, als toerist heb je er op zich weinig last van, je moet er enkel rekening mee houden dat het publieke leven tussen 19 en 22 uur stil ligt, eten doe je dus best ervoor, of erna.

Uitspraak van de dag: die was er vandaag helemaal niet, zouden ze het hier beginnen gewoon worden dan?