Zat

Na alweer een luxe ontbijt, deze keer met echte pannekoeken, de auto in en op stap.
Een ongerept, niet toeristisch stukje natuur: De Zat vallei.
Op een uurtje rijden van Marrakech, prachtig, authentiek en ongelooflijk rustig. Het echte einde van de baan ook, wie van hieruit verder wil moet een 4x4 taxi nemen.
Alleen zijn ze daar absoluut geen toeristen gewoon. Iedereen kwam eens naar ons kijken, of wou even dag zeggen, of hun Frans of Engels even oefenen.
De kindjes, om ter stoerst, wie tegen ons dierf dag zeggen, of eens wuiven: een ervaring op zich.
Het liep tegen de middag, we kregen honger, dus even kijken waar de meeste locals aan het eten waren, en daar ook maar binnen gewandeld. De eigenaar moest een eindje verderop een "tolk" halen.
Al was de keuze niet moeilijk: kleine of grote tajine. We voelden ons op ons gemak, aten met onze handen en genoten van het eten.

Na de lunch verder op zoek naar een honing coöperatieve; volgens de lonely planet een in het oog springend gebouw.
Helaas moeilijk te vinden; even later wisten we waarom: de cooperatieve bestaat niet meer. Dat konden ze ons nog uitleggen. Hoe of waarom, daarvoor was de taalbarrière te groot.
Al was het dorp een ervaring op zich: niemand die iets probeerde te verkopen, maar wel met handen en voeten vanalles wou vertellen.


's Avond nog is op het plein gegeten, het was al bijna een week geleden!







Goed om weten:
Verlichting is niet verplicht voor fietsers en bromfietsers.
Een parking zoeken in centrum Marrakech is niet evident, zeker niet als de gps graag is tilt slaat door de wirwar van straatjes.