Geen paniek

Deze ochtend direct na het ontbijt vertrokken, geen minuut te vroeg: geen warm water, geen internet, lift stuk, problemen met elektriciteit...
De banen in relatief goede staat, dus het ging vooruit. De zee overgestoken op een gigantisch grote brug, wauw...
Eens de brug over waren er ook weinig tot geen toeristische toestanden meer. Lunchen deden we in een klein Grieks stadje, in een restaurantje volgens het home-cooking principe: 's morgens zijn er 6 gerechten klaargemaakt en daaruit kan je kiezen. Op is op...

Het was zalig lekker, enige nadeel hiervan: wij waren de attractie van de zaak. Iedereen die kwam eten of afhalen moest wel even naar de toeristen gaan kijken en er een klein praatje mee slaan, om hun engels te oefenen weet u wel.
Ons hotel is basic maar netjes met een heel mooi, groot en diep zwembad. Ideaal om te duiken!
De kamers geïnspecteerd, het hotel verkend, gezwommen,... Maar eens naar de avond bleek onze kleinste reiziger toch niet in form. Voor de tweede dag op rij weinig eetlust, veel slapen en toch wel wat koorts. We wilden geen risico voor het lange weekend (morgen is hier ook een feestdag) en besloten toch even een dokter te raadplegen. Op 5 minuutjes rijden was er een wachtpost. De deur van de praktijk stond wagenwijd open, maar geen dokter. Even rondgekeken, gewacht, maar nog steeds niemand te zien. Uiteindelijk in de apotheek ernaast even gaan vragen. De apotheker was zo vriendelijk om zijn moeder te bellen, want die had de GSM nummer van de dokter. Dus de mama eerst naar de dokter gebeld, dan terug naar de zoon, die aan ons kon doorgeven dat we gerust mochten binnengaan en dat de dokter wel kwam. Een vriendelijke man, die jaren burgemeester geweest is in Olympia (zusterstad van Mechelen) en ons een hele geschiedenis uit de doeken deed. De zoon heeft een kleine virale infectie, vermoedelijk van de airco, moet snel beteren met de nodige medicatie. En ook dat is hier een verhaal op zich. De vriendelijke apotheker (nog steeds dezelfde van een uurtje geleden) deed een hele uitleg over opschudden en 3ml enzovoort... Eens bij het hotel bleek het flesje enkel uit poeder te bestaan en een bijsluiter in het Grieks. Hmmm...Gelukkig waren ze hier in het hotel zo vriendelijk om de bijsluiter te lezen en te vertalen. Oef. Iets later was de vriendelijke dame van de receptie er terug. Dat de meisjes wel honger zouden hebben nu (?? die hadden juist een grote ijs naar binnen gespeeld...), en ze brachten een gigabord met vlees, brood, groentjes, desertachtig iets.
De dochters uitgeteld in bed gekregen, en de zoon? Die was erdoor en ging ons nog even entertainen, het zou wel eens een korte nacht kunnen worden... :-)