Een plan

Deze ochtend zeer vroeg uit bed, ontbijt hebben we overgeslaan (het ontbijt stelt hier toch niet veel voor) om recht naar de haven te trekken, wachten op de boot. We hebben het dichtstbij gelegen eiland een bezoekje gebracht. Het is wat groter, drukker en toeristischer dan hier, maar een bezoekje wel waard. Al moeten we toegeven dat we de "archeologische site" maar zo gelaten hebben. Nog een hoop stenen, daar hadden we geen zin in...
We hebben wat rond gekuierd, de laatste boodschappen gedaan (souvenirs dus :-p) en heel veel pistache nootjes gegeten. Aegina staat hier blijkbaar gekend om zijn noten en alles wat je er kan van en mee maken. Afsluiten deden we op een terrasje, met mini wafels en een verse fruitsap.
Voor de namiddag en avond hadden we een strak plan: heel even zwemmen om vervolgens te eten, douchen, valiezen te maken en slapen. Helaas... de vriendinnetjes waren er en er waren nog zoveel dingen die echt moesten gebeuren. Dat laatste ijsje, nog even in het zand, en in de zee en dan die allerlaatste duik in het zwembad en en en...
Het was voor ons ook best gezellig, allemaal samen iets aan het drinken terwijl de kinders van hot naar her denderden. We denken dat alles ingepakt is en zijn klaar voor de terugtocht morgen. We brengen het zonnetje mee, beloofd!

Man man man...

Vandaag op daguitstap met de boot. Althans, dat was wat we geboekt hadden. De echte uitstap was iets helemaal anders. Om 11u vertrokken we in de nabijgelegen haven, de kapitein van onze speedboot sprak geen woord Engels; dus uitleg was er niet bij. We werden de andere kant van het eiland gedropt met de melding dat de boot ons om 14u weer kwam halen (dagtocht noemen ze dat hier dus). We zaten ongetwijfeld op het drukste en meest toeristische stuk eiland: allemaal ligbedden bij elkaar gepropt op een vuil strand en onder een snikhete zon. De baai was wel fijn om te zwemmen, er waren zelfs watertrampolines.
Wel is het opletten geblazen van de zee-egels. Dus eigenlijk waren we wel blij om weer bij het hotel te zijn en een frisse duik in het zwembad te kunnen nemen. Ook de vriendinnetjes zaten al vol ongeduld op onze kroost te wachten (de buren waren misschien wat minder enthousiast). Onze Viking kijkt ook elke dag reikhalzend uit naar het water, het liefst zit hij aan de rand met de duikschatten te spelen om hem dan gewoon in het water te laten vallen. (en voor de panikeurs: neen, hij zit nooit alleen in, bij of naast het water).
Vandaag ontdekten we ook waarom die stranden zo vuil zijn: elke eetgelegenheid veegt netjes zijn terras en de stoep (dijk) voor het terras proper om vervolgens alle vuil het strand op te vegen. Maar eigenlijk is het hele land niet zo netjes (en das nog zacht uitgedrukt).

Weeral mis...

Ontbijten met zicht op zee...

Deze ochtend afspraak om 11u in de kleine haven voor een boottocht rond het eiland. Na een half uurtje wachten toch is extra in het hotel gevraagd, gebeld met de reisverantwoordelijken, foutje in hun planning (weeral!): bootje varen is voor morgen. Dus last minute wijziging van de plannen.
Het eiland verkennen duurt hier niet echt lang en is, met deze temperaturen (35/40° en geen zuchtje wind) ook geen optie. Ons dan maar geïnstalleerd op het kleine strandje. Er staan veel te veel ligstoelen en is niet echt onderhouden,
maar voor de kleinste was dat zand in water een ware ontdekking.

Na de late lunch een beetje opgeschoven richting zwembad. Dat vonden alle kinders leuk. En als het water echt te nat werd, was het tijd voor spelletjes.
In dit geval een spelletje Taki. Een beetje zoals uno eigenlijk, maar vandaag in het Hebreeuws. Inderdaad, nog een vriendinnetje erbij, een Israëlisch meisje. Communiceren doen ze met handen en voeten, maar het lukt aardig.
Zo rond 21u hebben we hier 5 dames uit het water gevist, tot grote opluchting van de buren, want de volumeknop stond zowel bij onze kinders als bij de vriendinnetjes op maximum. Even rust, maar de afspraken voor morgen liggen al vast!

Hij komt wel

Vandaag Olympia achter ons gelaten. Ongeveer 260 km, volgens de GPS kleine 4 uur rijden. We verstonden het niet goed: mooie banen waar je 90 km/ uur kon (en mocht) rijden. Onze vreugde was echter van korte duur, na 2 kilometer was er geen mooie rechte baan meer. Tis te zeggen, ze was er, maar om de een of andere reden totaal afgezet, desolaat en reeds begroeid met...
Dus: de bergen door, kleine kronkelbaantjes, soms gewoon kronkels (zonder baan). Wel in een mooi decor, dat moeten we toegeven.
Uiteindelijk goed aan de haven geraakt, auto ingeleverd en dan op zoek naar de boot: geen al te grote catamaran (volgens onze documenten); aan boord tegen 16.20, vertrekken om 16.45. Om 16.10: geen boot te zien; de juffrouw aan de balie had geen idee welke boot het zou worden. 10 Minuutjes later, nog steeds geen catamaran, en nog steeds een juffrouw die van niets wist. Nog wat later: het wordt waarschijnlijk boot 18, die komt straks wel. Uiteindelijk om iets na 17 vertrokken en klein uurtje later aangemeerd op het eilan

Ons Hotel :)

d. en dat eiland, dat is echt wel toeristisch, maar dan vooral Grieks toeristisch. Buitenlanders zie je hier niet veel. Alles is hier dan ook in het Grieks, en de plaatselijke bevolking gaat er vanuit dat je "van hier" bent en spreekt je dan ook zo aan.
En toch... onze eerste avond in dit hotel...uitstap tips uitgewisseld met collega-toeristen uit Iddergem. Dicht bij de deur dus, weeral... :-)

Failliet

Onze laatste dag in Olympia, dus hoog tijd om het oude (olympische) dorp te bezoeken: daar waar de Olympische spelen ooit begonnen zijn. We hadden er de beste dag voor uitgekozen, of toch de warmste, het was zweten.
Het museum was één van de mooiste die we hier reeds gezien hebben. Ruim, en de meerderheid van de stukken enorm goed bewaard gebleven. Aardewerk, vaasjes en potjes uit klei, parfumflesjes uit glas, fantastische bronzen ketels en een heel arsenaal aan wapens, helmen, schilden... je had ogen te kort deze keer.

De site zelf was helaas wel zoals alle andere archeologische vindplaatsen in Griekenland. Triestig... Een hoop stenen op en naast elkaar. Het lijkt wel of er sinds de laatste aardbeving niemand nog iets aan veranderd heeft. Of dit echt met een tekort aan fondsen te maken heeft is te betwijfelen. eerder een gebrek aan prioriteiten...

de buit :)

Na een toeristische lunch heel snel gaan afkoelen in ons zwembad, het was nodig, en eens de zon aan het ondergaan was het tijd om onze belofte in te lossen: shoppen! Gelukkig is er hier maar 1 winkelstraat, want kent u die: "ik heb ergens een uiltje gezien dat ik graag wil, in één van die winkeltjes daar". Jaha, gelukkig dus maar 1 straat. Als afsluiter nog een toastje gehaald in het Griekse cafeetje van gisteren, de baas wist direct wat we wilden, en de stamgasten vertaalden met plezier het (Griekse) journaal voor ons. We kunnen het hier gewoon worden, in Olympia.

Hoe we er ondertussen zeker van zijn dat onze kleinste genezen is? Als hij eten uit ieders bord probeert te vissen, grolt als een beer, maar vooral: de Griekse dames charmeert...

Hotel op stelten

Vandaag heel erg rustig begonnen: uitstekend ontbijtbuffet en nadien filmpje kijken, rusten en relaxen. We konden het gebruiken!
Op de middag hadden we afspraak in het hotel om te koken. Al was er meteen een kleine teleurstelling: alle ingrediënten stonden reeds klaar op rafel. Geen shopping dus. Het werd Griekse salade en pasta met bechamelsaus over. Typisch Grieks volgens de hoteljuffrouw. Hmm... 5 minuten stevig discussiëren later hadden we de menu aangepast. Voorgerecht werd tzatziki en als hoofdschotel moussaka, das pas echte Griekse keuken! De juffrouw was niet zo blij, de kokkin werd er bijgehaald, ingrediënten aangepast en we konden beginnen. Al een geluk dat de olijfolie van Griekse herkomst is, er ging zo ongeveer 1.5 liter olijfolie in het hoofdgerecht. De juffrouw nog even de kast opgejaagd met de zoutpot: het hele kommetje zat er bijna in, bijna... (gelukkig brulde ze op tijd stop). Eten mochten we doen met zicht op het zwembad en kleine rustpauze later was het alweer zwembad tijd.
Een mens reist zo ver, om aan het zwembad bij te kletsen met mensen afkomstig uit Wichelen... Voor de kinders leuk extraatje: 2 speelvriendjes erbij en nog 2 Zwitserse meisjes die ook maar al te graag mee naar onze schatten doken. Plezier verzekerd.

De nieuwe Messi?

De avond afgesloten in Olympia zelf, toeristisch maar eigenlijk best aangenaam: 1 mooie winkelstraat met leuke winkeltjes, niet te veel toeristen en geen al te opdringerige verkopers. Tussen al die winkels was er één lokaal café, uiteraard hebben we daar, tussen de locals gegeten. De Grieken vinden het super en komen allemaal maar al te graag een praatje slaan. De eigenaar had handen te kort (5 croques en 5 sapjes), de sukkelaar was niet gewoon om grote "groepen" te bedienen.
Nadeel van al dat relaxen vandaag: terwijl zijn zussen al lang verkocht zijn is ons kleine spook klaarwakker en overactief. Genoeg geslapen voor vandaag blijkbaar...

Geen paniek

Deze ochtend direct na het ontbijt vertrokken, geen minuut te vroeg: geen warm water, geen internet, lift stuk, problemen met elektriciteit...
De banen in relatief goede staat, dus het ging vooruit. De zee overgestoken op een gigantisch grote brug, wauw...
Eens de brug over waren er ook weinig tot geen toeristische toestanden meer. Lunchen deden we in een klein Grieks stadje, in een restaurantje volgens het home-cooking principe: 's morgens zijn er 6 gerechten klaargemaakt en daaruit kan je kiezen. Op is op...

Het was zalig lekker, enige nadeel hiervan: wij waren de attractie van de zaak. Iedereen die kwam eten of afhalen moest wel even naar de toeristen gaan kijken en er een klein praatje mee slaan, om hun engels te oefenen weet u wel.
Ons hotel is basic maar netjes met een heel mooi, groot en diep zwembad. Ideaal om te duiken!
De kamers geïnspecteerd, het hotel verkend, gezwommen,... Maar eens naar de avond bleek onze kleinste reiziger toch niet in form. Voor de tweede dag op rij weinig eetlust, veel slapen en toch wel wat koorts. We wilden geen risico voor het lange weekend (morgen is hier ook een feestdag) en besloten toch even een dokter te raadplegen. Op 5 minuutjes rijden was er een wachtpost. De deur van de praktijk stond wagenwijd open, maar geen dokter. Even rondgekeken, gewacht, maar nog steeds niemand te zien. Uiteindelijk in de apotheek ernaast even gaan vragen. De apotheker was zo vriendelijk om zijn moeder te bellen, want die had de GSM nummer van de dokter. Dus de mama eerst naar de dokter gebeld, dan terug naar de zoon, die aan ons kon doorgeven dat we gerust mochten binnengaan en dat de dokter wel kwam. Een vriendelijke man, die jaren burgemeester geweest is in Olympia (zusterstad van Mechelen) en ons een hele geschiedenis uit de doeken deed. De zoon heeft een kleine virale infectie, vermoedelijk van de airco, moet snel beteren met de nodige medicatie. En ook dat is hier een verhaal op zich. De vriendelijke apotheker (nog steeds dezelfde van een uurtje geleden) deed een hele uitleg over opschudden en 3ml enzovoort... Eens bij het hotel bleek het flesje enkel uit poeder te bestaan en een bijsluiter in het Grieks. Hmmm...Gelukkig waren ze hier in het hotel zo vriendelijk om de bijsluiter te lezen en te vertalen. Oef. Iets later was de vriendelijke dame van de receptie er terug. Dat de meisjes wel honger zouden hebben nu (?? die hadden juist een grote ijs naar binnen gespeeld...), en ze brachten een gigabord met vlees, brood, groentjes, desertachtig iets.
De dochters uitgeteld in bed gekregen, en de zoon? Die was erdoor en ging ons nog even entertainen, het zou wel eens een korte nacht kunnen worden... :-)

Fantasie gezocht

De uitvarende vissersbootjes hebben ons zo rond 5 uur gewekt, maar we hebben ons toch nog is omgedraaid, de dag was nog veel te jong...
Na het ontbijt, dat helaas niet veel soeps was (In Athene te erg verwend?) richting Delfi gereden om het orakel en museum te bezoeken aan de hand van een fotozoektocht. Helaas was de zoektocht nogal, euhm... Hollands? Paar voorbeelden van de opdrachten: armworstelen, zingen en dansen, sprinten,... maar dat dan allemaal in een drukbezocht museum met zeer strenge zaalwachten. We hebben er maar onze eigen versie van gemaakt en onze kinders zelf van uitleg voorzien.
Wat je ze hier wel moet nageven is dat die Grieken ongelooflijk veel fantasie hebben: op basis van een paar kleine teruggevonden stenen stellen ze ganse sculpturen samen.
Waar wij dan weer veel fantasie bij nodig hadden was de archeologische site zelf: meer dan wat op elkaar gestapelde stenen was het echt niet, om daar schatkamers, tempels of een theater bij te bedenken kan je wat verbeelding gebruiken.
Eigenlijk wel jammer dat ze niet meer zorg dragen voor hun erfgoed.

Voor onze lunch het minst toeristische restaurantje uitgezocht. Bediening was niet echt vriendelijk al waren ze wel super in de weer voor onze kleinste spruit: verse groentjes, gemixt en met een lepeltje opgediend, ze gaan het hier nog leren, die Grieken.

Na al het gezoek en geslenter afkoeling gezocht tussen de visjes in de zee, bij de echte Griekse toeristen. En dan wil je niet opvallen en drink je wat de locals drinken. Iets koel bruin, ofwel in een plastic beker onderweg ofwel geserveerd in een longdrink glas. Dat was dus gewoon koude koffie, niets meer of minder dan ijskoude koffie. U mag er het uwe van denken...
Onze laatste avond in Itea, de dijk afgewandeld, weeral lijk de Griekse toeristen...
Morgen rijden we door, naar Olympia, naar een hotel met (hopelijk) een olympisch zwembad :-)

Oei

Onze mooie ruime huurwagen :)

Vandaag wel op tijd uit bed, tegen 9u zelfs al gedaan met ontbijten, daar was dan ook een goede reden voor: stipt om 9u werd de auto geleverd.
Niemand die ons op voorhand kon zeggen welke auto juist, dus er was wel klein beetje spanning. Maar oef, een Nissan 7-zit met ruime koffer, alle valiezen konden mee.
De rit was relatief kort en de banen in redelijk goede staat, dus kleine 4 uur later (inclusief tussenstop) bereikten we ons hotel. Oei... Zo wauw het hotel in Athena was, zo miserabel is het hier...

UItzicht uit de kamer...

Kleine, vuile, muffe kamers en ongelooflijk veel lawaai. Overdag is dit blijkbaar de ontmoetingsplaats voor de jeugd van het dorp: iedereen hangt aan de bar en de muziek staat loeihard; 's avonds komt de oudere jeugd hier uitgebreid tafelen met mogelijks nog meer lawaai...
Geen wonder dus dat wij, na een duik in de zee, de drukte ontvlucht zijn richting Galaxidi: een naburig dorpje: een tweetal kilometer in vogelvlucht maar ongeveer 15 kilometer over land. Erheen viel goed mee; terug werd het iets ingewikkelder: in de regen en zonder straatverlichting steile baantjes op en smalle straatjes weer af; het was spannend...
Of was het zo spannend door de Griekse wijn? We hadden kleine taverne gevonden met lekkere Griekse keuken in een wel heel bijzonder decor.
Uiteindelijk het hotel goed teruggevonden, en nu hopen dat de storm hier alle lawaaimakers snel wegblaast... :-)

Wat ons onderweg in de bergen bijgebleven is: steile bergpassen, maar als je je voorligger toch wil inhalen dan ga je beetje bumperkleven en dan rijdt die wel even (half) op de pechstrook, dan heb je meteen een extra rijvak. Ook vrachtwagens halen zo in. Toch wel gedurfd op die manier.

Athene, een stad in verval...

We hadden een plan vandaag: heel vroeg op, vlug ontbijt en tegen 8u aan de Acropolis staan. Helaas, reizen met hele kleine kindjes kan soms anders uitdraaien... Wat later opgestaan, relax ontbeten en tegen 11u naar de Acropolis. Het was warm, dus de Acropolis van schaduwplek tot schaduwplek ontdekt.
Hoe fascinerend mooi, groot, netjes het grote monument is, zo vies, vuil en aftands is de hele stad. Waar ze de Acropolis volop aan het restaureren zijn, zo laten ze hun stad verloederen: prachtige gebouwen die op instorten staan, overal vuil, zelfs de betere buurten hebben een niet te harden stank. Jammer...

Na een flinke wandeling door het oude stadsdeel een vegetarisch restaurantje gevonden (aanbevolen door Lonely Planet). Weinig Grieks maar wel superlekker, jammer dat we dit pas op onze laatste dag in Athene gevonden hebben.

De dag afgesloten in het zwembad. De zonnekloppers zullen blij geweest zijn met onze 4 zwemkampioenen: duiken, handenstandjes, springen en nog veel meer springen. Gedaan met de rust daar...
Overigens wel leuk: vanuit het zwembad zien we de Acropolis, als je dan weet dat je een uurtje of 2 geleden aan die kant stond...wauw...


Morgen krijgen we onze auto en rijden we door naar het binnenland, we zijn benieuwd: het volgende hotel ligt aan de kust.

Iedereen is hier superlief en ongelooflijk in de weer voor kindjes, maar geen idee wat ze hun kleinsten hier te eten geven. Eer we vandaag uitgelegd kregen dat we die (overigens superlekkere) groentjes gemixt wilden. De arme kok had geen idee hoe je daar moest aan beginnen. Gewoon, de mixer inzetten was blijkbaar ingewikkelder dan gedacht, maar is uiteindelijk toch gelukt!

Rust...

Floki's eerste watermeloen

Na een veel te korte nacht (vooral dankzij de zoon), de dag rustig gestart: uitgebreid ontbijt met veel meloen en lekkere koekjes.

De straatjes rond het hotel verkend: beetje verloederd, weinig toeristisch maar wel gezellig met veel winkeltjes (met haarborstels!) en lokale restaurantjes waar je gigantische borden en porties voorgeschoteld krijgt. Elke Griek spreekt wel een woordje Engels, maar vandaag hebben we ondervonden dat het vaak bij "een woordje" blijft. Eer we uitgelegd kregen dat we gekookte aardappelen met groentjes gemixt wilden voor de baby, few...

In de namiddag de tijd genomen om het dakzwembad verder te inspecteren: een kleine rechthoek met zicht op de Acropolis. Beetje wolken vandaag, kleine regenbui ook, maar net daarom ideaal weer om "schatten" op te duiken.

Eens het heetste van de dag gepasseerd weer richting het oude en tevens ook toeristische stadsdeel geslenterd, op zoek naar eten en drinken. Ondertussen ontzettend veel winkeltjes gevonden.
Vooral de juwelenwinkels met prachtige bling bling etalages zijn niet op één hand te tellen. Enig minpunt: zelden is er iets geprijsd. Dat wordt onderhandelen, maar als je (minstens) 4 stuks koopt moet er toch een prijsje te bedingen zijn? :-)
Dat wordt ongetwijfeld vervolgd, de komende dagen.

En wijlen weg!

Deze ochtend in alle vroegte uit bed en de baan op, richting Zaventem. Inchecken is tegenwoordig een plezier op zich: aanschuiven aan de balie, oei, neen, Europese vluchten allemaal "express" check in (aan een computer), nadien terug richting bagage drop, maar u heeft een baby bij? Dan moet u toch aan de bemande balie aanschuiven. Ah ja...
De vlucht viel al bij al goed mee, klein beetje vertraging maar we zijn er vlot geraakt. Netjes opgewacht aan de luchthaven en tot aan de deur van het (fancy) hotel gebracht.
Mini appartement, 2 slaapkamers, berging, 2 badkamers (met jaccuzi...).
Ons op het dakterras geïnstalleerd, dochters in het zwembad, wij aan een tafeltje met de zoon, Genieten van het uitzicht en de zon en terwijl de reisdocumenten (die we aan de luchthaven pas gekregen hadden) rustig doornemen... Alhoewel... de rust was snel over... kleine nota in de reisdocumenten, de metrotoer is niet maandag maar zondag om 17u. Huh? Zondag zoals in "vandaag", 17u zoals in "binnen een kwartiertje". We hebben ons eigen record gebroken en stonden om 17u netjes aan de deur van het hotel. De toer was gezellig (met dank aan de Hollandse collega reizigers), maar geen hoogvlieger.

Eigenlijk was het een vermoeiende, veel te warme stadswandeling met een vriendelijke gids die niets bijzonders wist te vertellen. Of toch niets dat we niet uit de trotter konden halen. Te moe om op zoek te gaan naar een niet toeristisch eetplaasje ons neergevleid op het eerste beste terras, toeristisch maar lekker :-)
Als afsluiter een ijsje, die zijn hier superlekker ...

Lijstje van dit jaar vergeten voorwerpen (wat we al ontdekt hebben):
Vork (ondertussen deskundig opgelost)
Gezelschapsspelletjes voor de oudsten (we verzinnen wel iets)
En ja... een haarborstel en/of kam... 12 dagen geen haren kammen?
Vergeet het, die gaan we morgen wel kopen...