9000

Onze eerste echte dag in Fes. Een enorme stad, onderverdeeld in 3 delen, en de laatste jaren zwaar uit haar voegen gebarsten.

Maar we besloten het erop te wagen: te voet het oude stadsdeel door. Volgens de reisgidsen bestaat dit uit zo’n 9000 straatjes, al dan niet doodlopend (maar hier kennen ze die bordjes nog niet) en sommige slechts een meter breed. Straat is hier dus een relatief begrip, en gemotoriseerd verkeer mag er niet in. Oef…

Gewapend met een reisgids, een kaart, en een app zijn we maar een heel klein beetje verdwaald. Uiteindelijk hebben we zelfs een min of meer logisch systeem ontdekt in de bewegwijzering.

Al moeten we toegeven dat we hier ook geluk hebben: heel veel winkeltjes zijn nog gesloten en er zijn weining toeristen, dat scheelt echt wel in rust.

De late namiddag bestond voornamelijk uit relaxen (aan het plonsbad) en genieten van de ”omgevingsgeluiden” : er zijn ongeveer 365 minaretten in Fes, en er wordt 5 tot 6 keer per dag opgeroepen tot gebed en ja, alle minaretten doen mee. Naar het schijnt is dit geen bandje maar “live” en dat verklaart ook al heel wat :-)

Geen probleem

Na alweer een luxe ontbijt werden we opgepikt door chauffeur met een (naar Marrokaanse normen) luxe auto. Het moet gezegd: dat Marrokaanse uur is toch een pak stipter dan het “oilsjters ier” :-)

Heel wat vroeger dan afgesproken stond de chauffeur klaar, hij moest nog wel even wachten, maar da’s geen probleem hier.

Eerst hebben we Volubilis bezocht: de oudste Romeinse overblijfselen in Afrika. Slimme jongens, die Romeinen, maar zo in de loden zon: heet…De toer dus iets ingekort, maar dat was geen probleem.

Doorgereden naar Moulay-Idriss: een heilige stad waar heel wat moslims op bedevaart komen én waar ze de beste “Kefta” (gehaktbereidingen) van het land hebben. De gids ons afgezet aan zo’n tentje: 5x kefta? Euh, neen, 1x iets zonder vlees. Ah, ok geen probleem… Tajine gaan halen bij de buren (de beste die ik tot hiertoe gehad heb trouwens).

Even de stad verkend en dan naar Fes, opnieuw een riad in de medina: achterafstraatjes met een niet te harden geur, en ergens in dat doolhof een proper gastenverblijf met 5 of 6 kamers. Niet zo weeldering ingericht als de vorige wel enorm ruim én met zwembad. Al moet je hier ruimdenkend zijn: het zwembad is ongeveer 3m lang en 2m breed. Als onze kinders er samen inspringen zit er geen water meer in… Maar da’s hier geen probleem.

Morgen toch is verder de oude stad induiken en zien wat ze te bieden heeft…

De “hit van de dag” kwam deze keer niet van ons, we passeerden een klein winkeltje/kraampje en wilden een fles cola kopen, de conversatie ging ongeveer als volgt:

Een fles cola alsjeblieft.

Klein of groot?

Klein

Dat heb ik niet

Ah ja… neem dan maar een grote zeker...

Sprookjes bestaan

Lekker mogen uitslapen vandaag, Marokkanen staan ook niet graag vroeg op :-)

Een mega de luxe ontbijt en daarna de Medina en de soeks in.

Vandaag was het suikerfeest: het einde van de vastenperiode en dat wordt gevierd zoals de naam het zegt: met ongezond veel suiker.

Alle winkeltjes, kraampjes,... waren gesloten en onder de mensen heerste een gezellige drukte. In hun schoonste kleed (letterlijk en figuurlijk) gaan ze op familliebezoek: ze wensen mekaar eid mubarak, eten zoet gebak en drinken liters muntthee. Wij konden hen rustig gadeslaan en genieten van een lege soek: niemand die je aanklampte of iets wou verkopen, een unicum!

Kort na de middag stond er een zwemuitstap op het programma. Het was ons niet duidelijk waar ergens (vijver? stadspark? openbaar zwembad?) uiteindelijk bleek het om een buitenverblijf van de eigenaars te gaan: een riad in een wijk in aanbouw. Mooi gebouw, prachtige aangelegde tuin mét prieeltje en perfect zwembad: half schaduw en half zon. Wat moet een mens meer hebben.

Om onze laatste avond in Meknes af te sluiten nog is naar het centrale plein gaan kijken; daar heb je ogen te kort om het spektakel te volgen: slangenbezweerders, schiettenten, de Marokkaanse versie van paardemolens (een go cart op afstandsbediening: kinders worden er ingezet en de eigenaar rijdt met hen het hele plein rond).

Meeste tot de verbeelding sprekende “attractie” waren ongetwijfeld de witte tentjes, omgebouwd tot mini paleisjes waar kinderen een voorsmaakje kregen van een Marrokkaans huwelijk: volledig uitgedost worden ze in een draagstoel gehesen en op de tonen van arabische muziek het plein rond gedanst. De prinsen en prinsessen laten het zich welgevallen en lachen minzaam naar het publiek. Compleet met filmopnames, fotosessie en ceremoniemeester. We moeten toegeven, ook wij waren betoverd door zoveel “bling bling”.

1001 nacht

Een veel te korte nacht: spelende kindertjes tot ongeveer 24u, rond 2u oproep tot ochtendgebed (nachtgebed?), inclusief trommels, en rond 5u de eerste mussen wakker… We waren dus heel vroeg op, na een sober maar degelijk ontbijt (pannekoeken!) de trein op richting Meknes.

Een prachtige riad midden in de medina en de soeks. Zo’n klein smal (vies) straatje, maar achter een dikke deur een oase van rust, heerlijke geuren, sprookjesachtige inrichting met veel spiegeltjes en krulletjes (kitsch?).

Wat rondgehangen, heel even de soeks ingedoken en de plaatselijke markthal bezocht: de zaterdagmarkt van Aalst, maar dan gecentraliseerd en beetje kleiner en heel misschien ook klein beetje primitiever … De plaatselijke beenhouwers: fascinerend om te zien maar direct een reden om de rest van je dagen geen vlees meer te eten :-)

Heel druk overal: morgen is het suikerfeest en dan worden er bergen inkopen gedaan. Voordeel hiervan is dat er weinig tijd is om toeristen aan te spreken en je dus “op je gemak” kan rondkuieren.

De avond toepasselijk afgesloten in een klein, huiselijk restaurantje: “Mille et une nuit”

Aanbevolen door lonely planet, en ergens onderweg een bordje tegengekomen: bij asheed, nr 3.

Je doet de deur open, stapt de mensen hun woonkamer binnen en zegt dat je wil eten.

Geen probleem, als je gereserveerd hebt.

Oei.

Ook geen probleem, kom binnen, maak het u gemakkelijk, reserveer voor straks, maar blijf ondertussen gerust in de zeteltjes zitten, in afwachting van…het avondeten :)

Ah, ok… maar wel heel proper, uitstekende keuken en gigantische porties.

Citaat van de dag, in een musuem: waarom ligt die mijnheer daar? “Die werkt hier” hoe, maar die ligt daar te slapen. euh, ja...

Een goede voorbereiding...

Een klassieker die iedereen wel kent, iets over voorbereiden en half werk…

Over het algemeen klopt dit nog ook.

Dit jaar vol goede moed vertrokken, het is niet de eerste reis, en niet de eerste keer Marokko.

Checklist? Ergens op de computer opgeslaan, vermoed ik…

Zo ergens boven Frankrijk begonnen de muizenissen… wat zijn we vergeten… hmmm… heb jij de tandenborstels ingepakt? Ah neen, jij hebt dat gedaan... euh…

De kinders zagen het al zitten, 2 weken geen tanden poetsen!

Tussenstop in Madrid en tijd zat om winkels af te schuimen, maar geen tandenborstels, geen deftig eten (enkel prefab broodjesachtige dingen) en geen enkele spanjaard die een degelijk woord engels of Frans praat.

Laatste korte vlucht met RAM en zowaar, eten aan boord dat zelfs degelijk was.

Hectische zoektocht naar de valiezen ( gelukkig alle 3 toegekomen) en dan een nog moeilijkere zoektocht naar Mohamed, de chauffeur die ons van Casablanca naar Rabat bracht en onderweg zo vriendelijk was aan een winkeltje te stoppen om water in te slaan (en tandenborstels, yes!).

Rond 22u plaatselijke tijd aan de Ryad gekomen, een broodje gegeten en gaan slapen. 22u hier, das 24u in Vlaanderen, meer dan bedjestijd dus...

3, 2, 1….

( ----- Marokko - Route 2014  ----- )

Het aftellen is begonnen, het échte aftellen wel te verstaan: nog 3 keer slapen en we zijn weg…

Het vervolg van een “wereldreis”. Nu ja, onze wereld is Marokko geworden ondertussen.

Deze keer gaan we het noorden verkennen: korte overnachting in Rabat, vandaar naar Meknes, tussenstop in Volubilis en dan naar Fes, tenslotte Chefchouan, Asilah en Tanger. Dat alles gespreid over twee weken. We zijn er klaar voor, denken we.

Kindjes zien het zitten, tis te zeggen, de 3 grote zien het zitten. Het buikkindje heeft voor nu nog niets te zeggen. Jaja, u krijgt de primeur: er gaan 3.5 kindjes mee, dat halfje zit al zo’n 17 weken in de buik.

Als de wifi verbindingen het toelaten gaan we regelmatig iets posten. Let wel, we zitten in hele kleine riads, in hoeverre internet daar werkt zal u samen met ons ontdekken: veel foto’s met kleine tekstjes hopen we jullie dit jaar weer te kunnen meegeven.

Nu enkel nog op zoek naar de busjes die al onze souvenirs willen/kunnen transporteren. Stuur die verlanglijstjes maar door :-)